Alleen het beste is goed genoeg, 98.
De Moezel.
En de grens overschreden!
Alleen het beste is goed genoeg, 98.
De Moezel.
En de grens overschreden!
We zijn deze ochtend vertrokken rond 09.00 en hebben er voor gekozen om binnendoor te rijden vandaag.
Van dorp naar dorp dus.
Toch ook een kasteelbezoekje gedaan = burg Nanstein. Het kasteel van de laatste ridder Franz von Sickingen.
Eerst ons wagentje netjes in de schaduw geparkeerd.
Dan kasteel bezocht, als enige toeristen.
Na het kasteelbezoek terug naar de wagen en er stond een oude Duitser de kever te bewonderen. “En hoe oud is de wagen en hoeveel km heeft hij al?”. Toen ik zei dat hij al meer dan 300.000 km had, moest pepé even pinken. En dan zei hij glimlachend, “moh die kan er nog 300.000 extra doen”.
Terug op de baan een blokkage door wegenwerken, en geen omleiding aangeduid. Wij op gevoel omweg gemaakt. En de baan werd smaller en smaller, tot we op een grind en aardebaan zaten in het bos. Wat gaan we doen? Boh, laat ons maar verder rijden en zien waar we uitkomen.
Meer dan één keer met de onderkant van de neus over de grind geschraapt. Ik zal volgende week wat nieuwe verf moeten aanbrengen aan de onderkant, maar dat is geen probleem.
Na meer dan een uur omweg, eindelijk terug op onze geplande route en dus verder van dorp naar dorp.
Donderdag 06/09/2018 – 17u10. We zijn voorbij de helft van de heenreis. Even gestopt om bij te tanken en ons water te lossen.
We mochten niet blijven staan op een mooie parkeerplaats ….
We hebben nu 560 km gereden en dit zonder problemen. Natuurlijk continu ons oog op de meters.
Check van de motor = wat valt er te checken aan een luchtgekoelde VW- motor? Niet veel, heeft enkel wat olie in zich. Deze is perfect op peil, geen druppel verbruik.
Nu zijn we gerust en kunnen we verder.
Deze ochtend:
Deze namiddag:
Van slow speed naar medium speed, even de dorpjes links en rechts laten liggen.
Vervolg van dag 2. Enkele honderden kilometers verder was het nog eens tijd voor een pauze, en we vonden een Duitse Griek. De voorspelbare naam Sirtaki en het bijna volledig gevulde terras met locals gaf ons het beoogde geruststellende gevoel.
Een simpele maar lekkere maaltijd, met zicht op het kevertje.
En terug fahren.
Eens een paar straten te ver rijden is meestal geen straf en zo ontdekten we een mooi stadje: Weissenburg in Bayern.
Tijd voor een foto!
En om 21u45 arriveerden we in Mercure hotel Ingolstadt.
Nu een beetje rusten, morgen de laatste etappe van de heenreis!
Even een aanvulling op de post van gisteren. Iedereen weet dat ik al jaren geen alcohol meer drink. En dan verschijn ik hier op foto met een dikke pint bier bij het eten.
Drinkt Hans nu terug alcohol? Neen hoor, het is alcoholfrei!
We zijn onze 2de nacht samen ook zonder problemen doorgekomen. Goed hotel, ruime kamer en comfortabele bedden.
En buiten schijnt de zon, wat moet een mens nog meer hebben?
Ingolstadt = de thuisbasis van Audi.
We hebben vandaag geen tijd om Audi een bezoekje te brengen, we moeten vandaag doorstomen naar Postalm.
Deze ochtend volledig opgeladen vertrokken voor de 3de etappe richting Oostenrijk. We hebben 267 km voor de boeg om in Postalm aan te komen.
De km-teller staat ondertussen op 308.240 km.
Het is Nik zijn beurt om te rijden. Ik ben nog wat moe, Nik heeft mij wakker gehouden met zijn gesnurk.
We kiezen voor het eerste stuk op autostrade om al wat vooruitgang te maken.
En terug wegeniswerken … maar dat geeft opportuniteiten om wat specialere foto’s te maken.
Hoe gaat het jongens?
En zo bollen wij maar verder hé.
En stilaan verandert het landschap.
Wij hebben nog niet veel file gehad, wel in de andere richting.
Het begint ook al wat frisser te worden. Nik kan daar goed tegen wegens volle haardos, het mijne is al wat dunner dus heb ik vlugger wat bescherming nodig. Even testen of het helpt ….
13u15, in de regen, maar … We hebben Oostenrijk bereikt!
Nog 40 km!